Skupieni na funkcjonalności i wizualności projektanci nie koncentrują swojej uwagi na pozostałych receptorach, których wrażliwość na bodźce stopniowo zanika. Fizyczne prawo Webera-Fechnera, liczne obserwacje z obszaru psychofizyki, fizjologii i marketingu, a także na podstawie przeprowadzonej serii tzw. ślepych testów, posłużyły do stworzenia idei wzornika. Prototyp, mający na celu określanie wrażliwości taktylnej odbiorców, zaprojektowany został z rosnącą gradacją struktur odbieranych haptycznie. Tworzą on skalę, analogiczną do skali barw Pantone. Użyte materiały – drewno, ceramika, metal oraz tworzywo sztuczne dobrane zostały ze względu na swoje właściwości fizyczne. Użytkownik wskazując dwa skrajne względem siebie próbniki, określa podstawę średniej wartości percepcji sensorycznej jako rekomendację i punkt odniesienia do projektowania sensorycznego.
