Dyplomy FNC

Niewidzialna praca

Autor/ka – Monika Maurycy

Data obrony – 2022-10-10

Uczelnia –

Promotor/ka – dr hab. Iwona Demko, prof. uczelni

Niewidzialna praca to projekt, który mówi o nieodpłatnej pracy domowej i opiekuńczej kobiet. Sprzątanie, gotowanie, pranie, zajmowanie się dziećmi oraz starszymi członkami rodziny – to i wiele innych czynności nadal spoczywa na barkach kobiet. Wykonują one 75% tej pracy. Czyli 25% nadprogramowo, za swoich mężów, partnerów, ojców, synów, braci. Istotną niesprawiedliwością jest także stosunek społeczeństwa do tej pracy. Mimo że to kobiety wykonują jej znaczną część, nie one są doceniane czy zauważane. To mężczyźni zajmujący się domem lub aktywnie uczestniczący w wychowaniu potomstwa są stawiani na piedestale. Praca to zbiór białych wyrobów tekstylnych mających zastosowanie w domu oraz przy opiece nad innymi. Zostały na nich wyhaftowane czasowniki w rodzaju żeńskim (kolorem białym) i męskim (kolorem złotym) opisujące pracę domową i opiekuńczą. Ilość czasowników żeńskich i męskich odpowiada proporcjonalnie ilości wykonywanej pracy przez kobiety i mężczyzn. Materiały do tej pracy dostałam od mamy, która przez lata zbierała je z myślą, że być może kiedyś się przydadzą. Przekazała mi je niczym wyprawkę w dorosłe życie.

Urodzona w 1994 w Tuchowie. Artystka i umysł ścisły w jednej osobie. Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie na kierunku scenografia, obecnie studentka informatyki. Interesuje ją połączenie sztuki i technologii. Tworzy surrealistyczne cyfrowe kolaże. Uwielbia także pracować z tkaniną. Prowadzi autorską markę odzieżową (instagram: new_is_bad), w ramach której szyje ubrania, kostiumy i akcesoria z tkanin pozyskanych z drugiego obiegu. Współpracowała m.in. z Galerią Labirynt w Lublinie, Teatrem KTO w Krakowie, Teatrem Nowym w Łodzi.

Żebropławy – animowany film edukacyjny

Wyświetl w zestawieniu

Autor/ka – Julia Polak

Data obrony – 2023-09-20

Uczelnia –

Promotor/ka – dr Jacek Złoczowski

Żebropławy są planktonowymi istotami dryfującymi w głębinach morskich całego świata. Ich cechą charakterystyczną jest zdolność do bioluminescencji. Nie ulega wątpliwości, że żebropławy z wyglądu przypominają istoty pozaziemskie – a mnie, z natury przypominają obraz wygenerowany komputerowo. Odnajduję w nich idealny motyw do odwzorowania na ekranie, aby za pomocą mocy obliczeniowej komputera ożyły wewnątrz siatki współrzędnych i śniegu morskiego stworzonego z systemu cząstek. Pragnę umieścić je w bliźniaczym środowisku elektronicznym, które wydaje się dla nich równie adekwatne jak biom morski. Poniższa praca dyplomowa jest animowanym filmem edukacyjnym o żebropławach z narracją lektorską oraz muzyką elektroniczną, wykonanym w technice animacji 3D. Animacja naśladuje film przyrodniczy, eksploruje zależność między naturą a generacją komputerową, jednocześnie edukując oraz zwiększając świadomość biologiczną.

Międzyobszarowa twórczyni urodzona w Krakowie w 2000 roku, studentka kierunku Art & Design na Uniwersytecie Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie, absolwentka kierunku Digital Design oraz Państwowej Ogólnokształcącej Szkoły Sztuk Pięknych w Krakowie. Aktualnie w swojej twórczości podejmuje motyw zależności świata biologii ze sztuką cyfrową. Działa w technice animacji cyfrowej oraz modelowania 3D, chętnie podejmując działania eksperymentalne.

„Dla ludzi niepojęte” – kostiumy inspirowane opowiadaniami Franza Kafki i japońskim Yōkai

Wyświetl w zestawieniu

Autor/ka – Justyna Wiśniewska

Data obrony – 2023-06-12

Uczelnia –

Promotor/ka – dr Ewa Mróz-Pacholczyk

Praca dyplomowa stanowi nową interpretację postaci tytułowej z opowiadania pt. „Mieszaniec” i Odradka z „Troski ojca rodziny” Franza Kafki. Przez swoje doświadczenia, pisarz skazuje kreowanych przez siebie bohaterów na cierpienie i samotność. Celem badań i działań projektowych jest udowodnienie, że nie każde odstępstwo od tego, co dobrze znamy jest powodem do lęku i zasługuje na zgubę. Punktem wyjścia jest Yōkai, czyli nieodłączna część japońskiej mitologii. W ogólnym jego znaczeniu, niepokój i strach występują w sensie neutralnym. Nie powstały, aby niwelować to, co niezrozumiałe. Filozofia Yōkai uczy, że odstępstwa od normy mogą być czymś tajemniczym oraz wyjątkowym. W maskach obu istot zostały wykorzystane cechy nieatrakcyjnych wizualnie zwierząt. Elementy względnie odrzucające zostały przestylizowane i wykorzystane jako dodatkowy atut wizualny. Służy on pogodzeniu się z możliwym uczuciem dyskomfortu wywołanym przez przyzwyczajenie do powszechnej estetyki. Na finalny efekt pracy składają się fotografie prezentujące wykonane projekty w zastanej przestrzeni, aby przypomnieć obserwatorowi, że lęk przed nieznanym jest czymś naturalnym i egzystującym na co dzień w przyrodzie.

Urodzona w 2000 roku w Koszalinie. W 2020 roku ukończyła Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych dyplomem w pracowni tkaniny artystycznej. Od 2020 roku studiuje na kierunku scenografia na Uniwersytecie Artystycznym im. Magdaleny Abakanowicz w Poznaniu. W 2023 roku uzyskała dyplom licencjacki w Pracowni Kostiumu Teatralnego. Obecnie kontynuuje studia magisterskie na tym samym kierunku. Interesuje się filmem, muzyką, fotografią i biżuterią.

OCZYSZCZANIE

Wyświetl w zestawieniu

Autor/ka – Weronika Kocewiak

Data obrony – 2023-06-22

Uczelnia –

Promotor/ka – prof. Prot Jarnuszkiewicz

Praca powstała w odpowiedzi na nurtującą autorkę myśl, że współczesnym człowiekiem rządzi obowiązek. Zainspirowana postacią Latarnika z książki Mały Książe, stworzyła intermedialną instalację, której symbolami są: lista rzeczy do zrobienia oraz odruch strzepywania. OCZYSZCZANIE, to dwuczłonowa instalacja, a każda jej część, to zapętlona projekcja źródłowego performance. Część I, składa się z trzech jednokanałowych projekcji – autorka, przy pomocy maszyny do rozwijania papieru – wypisuje niekończącą się listę rzeczy do zrobienia. W toku pracy powstało około 700 metrów list. Zaprojektowana przez autorkę maszyna wykorzystuje działanie linii produkcyjnej, dzięki niej papier rozwija się w równym tempie i pozwala na realizację zadania. Tak też, ukazuje rozbieżność świata mechaniki oraz naturalnych rytmów biologicznych. Część II, to hologram i instalacja dźwiękowa. Tu, performerka „zamknięta” w 7 cm projekcji, przy pomocy pryzmatu zbudowanego z plexi, doświadcza „shakingu” i daje upust nagromadzonym w jej ciele napięciom. Poświadcza, że człowiek, pomimo usilnych prób utajenia swej zwierzęcej natury nie uchroni się od odruchów. Praca powstała z myślą o doświadczaniu jej przez odbiorców.

Ukończyła Sztukę Mediów na warszawskim ASP, Historię sztuki na UW oraz Edukacje artystyczną na Akademii Pedagogiki Specjalnej, także odbyła staż na Academie ZUYD w Niderlandach w 2020 roku. Tworzy przy użyciu kombinacji mediów: od rysunku, po performance i Nowe Media. Używa improwizacji ruchowej jako metody artystycznej, a jej prace opierają się na analizie rzeczywistości. Dzisiaj stawia pytania o człowieka – maszynę, w relacji do mechanizacji współczesnego życia i komentuje to w swoich pracach. Stale podróżuje i angażuje się w wystawy oraz projekty międzynarodowe.

Hajmat

Wyświetl w zestawieniu

Autor/ka – Matylda Awdziejczyk

Data obrony – 2022-10-21

Uczelnia –

Promotor/ka – dr hab. Agata Pankiewicz, prof. ASP

Rośliny bujnie się rozwijały, zagarniając kolejne połacie lądów. Wśród nich była ona. Rosła, poddawała się procesom naturalnym, aż w końcu utknęła pod powierzchnią mokradeł i uległa uwęgleniu. Ponad 300 milionów lat później dziadek autorki jak co dzień zjechał w głąb górnośląskiej ziemi. Rąbiąc ścianę węglową, dostrzegł właśnie ją. Wydobył ze zbitej skały i podarował mamie autorki. Autorka nigdy nie zobaczyła tej odciśniętej w węglu paproci, a nikt już nie pamięta, co się z nią stało. Wersji jest kilka, ale najpopularniejsza to pozbawione emocji „tak rychtyg to niy wiym”*. Autorka Postrzega tę sytuację jako metaforę swojej relacji z Górnym Śląskiem, który jest jednym z głównych budulców jej tożsamości, jej hajmatem**, czyli czymś między domem a światem. Nieustannie towarzyszy jej strach, że w końcu rozpłynie się w polskości, tak jak zanikają mniejszości na całym świecie, a on utraci to, co jest jej tak bliskie. Kurczowo trzyma się obiektów, które osadzałyby ją w śląskości – są materialnymi łącznikami między przeszłością a przyszłością, w której z nią pozostaną. I taką funkcję spełni ten projekt – nawet jeśli to wszystko się rozpłynie, zostaną jej zdjęcia. *tak naprawdę to nie wiem **mała ojczyzna

Artystka wizualna urodzona w 1997 roku na Górnym Śląsku. Ukończyła z wyróżnieniem studia na Wydziale Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Działa przede wszystkim w obszarze fotografii oraz projektowania graficznego - obecnie mieszka i tworzy w Oslo.

Brutalizm – ubiór a architektura

Wyświetl w zestawieniu

Autor/ka – Weronika Musiał

Data obrony – 2022-06-08

Uczelnia –

Promotor/ka – dr hab. Anna Regimowicz-Korytowska prof. UAP

Kolekcja Brutal Beast to osobista interpretacja doświadczeń, bodźców i wspomnień zebranych podczas eksploracji budynków brutalistycznych. Stanowi odpowiedź na wybrany problem projektowy, jakim było przeanalizowanie zależności pomiędzy ubiorem a architekturą. Całość składa się z 9 sylwetek, bazujących na geometrycznych i asymetrycznych formach. Projekty posiadają swój indywidualny graficzny charakter, dający wrażenie trójwymiarowości. Kolekcja powstała z lnu, różnego rodzaju washpapy oraz wełny, pochodzącej z poprodukcyjnych odpadów. Dopełnieniem pracy projektowej jest unikalna identyfikacja wizualna wraz z animowanym logotypem. Wymienione wyżej elementy stanowią gotowy materiał kampanii społecznej, zwiększającej świadomość na temat brutalizmu, architektury i ekologii. Zdjęcia: Igor Drozdowski Modelka: Aleksandra Drochomirecka

Absolwentka Scenografii Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu z dyplomem magisterskim w Pracowni Projektowania Ubioru. Obecnie studentka Grafiki Warsztatowej na macierzystej uczelni. Pochodzi z Kalisza. W swoich pracach łączy techniki warsztatowe, eksperymentując przy tym z mocnymi, geometrycznymi kształtami na granicy użytkowości i artyzmu. Wielokrotna uczestniczka wystaw indywidualnych i zbiorowych. Swoje prace publikuje w magazynach modowych w Polsce i za granicą. Uczestniczka Festiwalu Scena w Budowie, Fama Festiwal oraz w trzech edycjach Festiwalu Street Art Staro Zhelezare.

Zaśmiercenie

Wyświetl w zestawieniu

Autor/ka – Ula Gołdasz

Data obrony – 2022-06-29

Uczelnia –

Promotor/ka – dr Dagmara Bielecka

Zaśmiercenie, to słowo, które łączy w sobie trzy wyrazy: śmierć, śmieci i śmierdzi. Połączenie wyrazów wskazuje również na stan porzucenia, zapomnienia i rozkładu. Celem pracy było wywołanie szoku estetycznego odbiorcy i zwrócenie uwagi na kilka ważnych dla autorki aspektów: -Śmierć. Często zapominamy o tym, że ona istnieje, ale za każdym razem wchodząc do sklepu mięsnego mijamy kilkanaście, czy kilkadziesiąt zabitych zwierząt. Dlaczego ich nie widzimy? Bo przybrały inną formę, która pozwala zapomnieć o życiu. -Marnowanie żywności. Do stworzenia kompozycji wybrałam mięso, gdyż kiedyś była to żywa istota, która podobnie jak ludzie, ma prawo istnieć w naszym świecie, jednak poniosła największą ofiarę - oddała życie. Jedna trzecia zabitych zwierząt trafia do kosza, bo tyle statystycznie wyrzucamy wędlin i mięsa. -Nadmiar. Sklepy toną od produktów, a my ciągle wybrzydzamy. Nie kończymy jeść tego co mamy w lodówce, bo mamy ochotę na coś innego. Tamto najwyżej wyrzucimy. Autorka nie chce przekonywać wszystkich do wegetarianizmu, ale skłonić do przemyślanych zakupów i szanowania tego, co mamy.

Absolwentka i studentka Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu na kierunku Sztuka i Wzornictwo Szkła . Zdobywczyni trzeciego miejsca w międzynarodowym konkursie Stanislav Libenský Award 2022. Działa głównie ze szkłem tworząc obiekty przestrzenne, ale w swoich realizacjach często wykorzystuje także inne materiały. Poza sztuką lubi obcowanie z naturą, co przejawia się w jej pracach. Swoimi działaniami często komentuje to co ją otacza, przedstawiając własny sposób postrzegania świata.

Formy dysocjacyjne

Wyświetl w zestawieniu

Autor/ka – Julia Adamska

Data obrony – 2021-06-25

Uczelnia –

Promotor/ka – Dr Łukasz Kosela

Docelowym projektem pracy dyplomowej Julii jest instalacja audiowizualna składająca się z naczynia na wodę o prostokątnym kształcie, o długości zbliżonej do wysokości ludzkiego ciała. Naczynie posiada silny geometryczny podział na trzy odrębne części. Wyświetlona na niej projekcja trójkanałowa, z działania o charakterze performatywnym, którego elementami były kuweta ciemniowa wypełniona zimną wodą oraz moje ciało, nagrywane z lotu ptaka. Wybór takiej perspektywy nawiązuje bezpośrednio do poczucia obserwacji swojej sylwetki z góry. W trakcie rejestracji filmowej ingerowałam w przestrzeń obiektu, zaburzałam statyczny rytm wody oraz doprowadzałam swoje ciało do granic możliwości fizycznych. Efektem końcowym wykreowanym w postprodukcji jest montaż rozczłonkowanych pod wpływem trójpodziału kuwety części ciała, które w akcie badania swoich granic wytrzymałości i ingerencji w wodę, na zmianę schodzą się ze sobą i oddalają od siebie. Nawiązuje to w metaforyczny sposób do wpływu izolacji na doświadczanie własnego ciała. Dzięki takiemu zabiegowi w swobodny sposób mogłam łączyć elementy wyświetlane z zastanymi, mącąc tym samym percepcją widza. Stanowi to formę przybliżenia stanu derealizacji.

Wideo dostępne jest tu.

Artystka wizualna studiująca na Wydziale Sztuki Mediów Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Dyplom licencjacki obroniła w roku 2020 w Pracowni Brył i Płaszczyzn dr Łukasza Koseli z wyróżnieniem rektorskim za swoją multimedialną pracę “Formy dysocjacyjne”, która również w następnym roku została pokazana na wystawie ⅗ | wystawa dyplomów licencjackich Wydziału Sztuki Mediów w Pałacu Czapskich. Współorganizatorka open callowej wystawy i zbiórki pieniędzy "Wszystko to nagle" w Galerii Spokojna, stanowiącej wyraz wsparcia dla osób z Ukrainy.

,,Marność nad marnościami i wszystko marność”. Piękno i śmierć – współczesna interpretacja motywu vanitas w modzie i w sztuce. Projekt autorskiej kolekcji ubiorów.

Wyświetl w zestawieniu

Autor/ka – Weronika Wrzosek

Data obrony – 2022-10-03

Uczelnia –

Promotor/ka – dr Andrzej Foder

Kolekcja składa się z ubiorów uniseks inspirowanych szeroką symboliką motywu vanitas oraz przesłaniem cytatu: „marność nad marnościami i wszystko marność”. Projekty uwzględniając obecną, niepewną sytuację współczesnego świata, symbolicznie przypominają o upływie czasu, pewności śmierci i daremności dóbr doczesnych. Wykorzystują jednocześnie inspiracje sztuką średniowiecza i baroku oraz sztuką współczesną i obecnymi trendami, pomysłami znanych projektantów XXI w. Motyw przewodni to skontrastowanie rozłożystych, błyszczących, dużych form z elementami kojarzącymi się z rozkładem materii organicznej. Kolekcja obejmuje 8 sylwetek i jest przeznaczona dla osób lubiących nietuzinkowy styl, szczególnie artystów scenicznych. Część konstrukcji jest oparta na zastosowaniu krynolin. Wykorzystano dużą ilość materiałów (50 rodzajów) o zróżnicowanych fakturach, kolorach, przezroczystości, ażurowości i wyraźnie podkreślono te kontrasty w stylizacjach. Zastosowano też elementy wykonane lub doszywane ręcznie, z materiałów, które nie są typowo wykorzystywane do produkcji odzieży. Gama kolorystyczna jest bogata: od bieli i pudrowego różu, poprzez brązy i zielenie oraz złoto, czerń i czerwień.

Absolwentka Politechniki Łódzkiej oraz Akademii Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi. Jako inspirację do projektowania wykorzystuje zagadnienia znane głównie ze sztuki dawnej nadając im współczesną formę. Projektuje ubiory, kostiumy i tkaniny. Zajmuje się też instalacją artystyczną i malarstwem. Brała udział w kilkudziesięciu wystawach w Polsce i za granicą, a jej projekty znalazły się w wielu magazynach.

ŚNIŁO MI SIĘ

Wyświetl w zestawieniu

Autor/ka – Piotr Tokarz

Data obrony – 2021-10-23

Uczelnia –

Promotor/ka – dr hab. Ireneusz Olszewski, prof. uczelni

Sny od zarania dziejów są inspiracją do rozważań na temat podświadomości oraz furtką do świata abstrakcyjnych obrazów, które tworzą się w oparciu o nasze myśli, uczucia i doświadczenia. Fantastyczne scenariusze, których jesteśmy nieświadomie autorami, umykają nam zaledwie kilka chwil po przebudzeniu i zostają zapomniane. Mimo postępującej technologii, nadal nie jesteśmy w stanie dokładnie zarejestrować obrazów tworzących się w naszej głowie, czy też zobaczyć w jaki sposób śni inna osoba. W "ŚNIŁO MI SIĘ" autor podejmuje próbę zwizualizowania marzeń sennych bliskich mu osób.

rocznik '94, absolwent wrocławskiej Akademii Sztuk Pięknych na kierunku Sztuka Mediów. Swoją przygodę z animacją zaczął właśnie na studiach, wcześniej skupiał się na tworzeniu filmów, głównie teledysków. W swoich pracach eksperymentuje z różnymi technikami, korzystając z możliwości jakie daje ruchomy obraz.